هوش مصنوعی: شاعر در این متن از درد دل‌های خود می‌گوید و امیدوار است که با سرودن این ابیات، صاحبدلی برای او دعا کند. او از دلسوزی خود سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که روزی وضعیتش بهبود یابد. همچنین، او از سخن‌سازان و دانایان می‌خواهد که به معانی عمیق توجه کنند و از آشفتگی ذهنی دوری نمایند. در پایان، شاعر تصمیم می‌گیرد خاموشی را برگزیند و آرزو می‌کند که کسی دچار مشکلات عاطفی نشود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از واژگان و معانی نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.

بخش ۳۳ - در خاتمهٔ کتاب

به بهتر طالع و فرخنده‌تر فال
دوم روز رجب در نون الف ذال

به نظم آوردم این درد دل ریش
به هر کس باز گفتم قصهٔ خویش

دو هفته هفتصد بکر از عماری
برآوردم چو خاطر کرد یاری

غرض آن بود کین ابیات دلسوز
کند صاحبدلی بر من دعائی

ببخشد حق بر این دلسوزی من
بود کان ماه گردد روزی من

سخن سازان که دل پرنور دارند
غم دیوانه را معذور دارند

حدیثم چون ندارد رنگ و بوئی
که خواهد کرد او را جستجوئی

ز ما دانا دلان معنی نجویند
دماغ آشفتگان آشفته گویند

کنون وقت است اگر کوتاه گیرم
سوی خاموش گشتن راه گیرم

کسی را پای دل در گل مبادا
چنین کار کسی مشکل بادا
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۳۲ - مناجات
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.