هوش مصنوعی:
این متن یک دعا یا مناجات است که در آن گوینده از خداوند طلب هدایت، رحمت، و رستگاری می‌کند. او می‌خواهد دلش به حقایق الهی روشن شود، از رحمت خدا بهره‌مند گردد، و از خطرات و هلاکت در امان بماند. همچنین، او آرزو می‌کند که زبانش به سپاسگزاری عادت کند و امیدش به سوی رستگاری سوق داده شود.
رده سنی:
14+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان ادبی و کهن ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر دشوار باشد.
بخش ۱ - سرآغاز
خداوندا دلم را چشم بگشای
به معراج یقینم راه بنمای
به رحمت باز کن گنجینهٔ جود
درونم خوان بشاد روان مقصود
دلی بخش از ثنای خویش معمور
زبانی ز آفرین دیگران دور
دراسانیم شکر اندیش گردان
به دشواری سپاسم بیش گردان
امیدم را به جائی کش عماری
که باشد پیشگاه رستگاری
چو خود برداشتی اول ز خاکم
مده آخر به طوفان هلاکم
به معراج یقینم راه بنمای
به رحمت باز کن گنجینهٔ جود
درونم خوان بشاد روان مقصود
دلی بخش از ثنای خویش معمور
زبانی ز آفرین دیگران دور
دراسانیم شکر اندیش گردان
به دشواری سپاسم بیش گردان
امیدم را به جائی کش عماری
که باشد پیشگاه رستگاری
چو خود برداشتی اول ز خاکم
مده آخر به طوفان هلاکم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر بعدی:بخش ۲ - در توحید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
