۲۸۰ بار خوانده شده

بخش ۲۳ - بازگشتن کبک خرامان از کوه، و شتر پرنده را بر جناح رفتن، رشته دراز دادن، و کبوتر دیوانه را پر کم گذاشتن

چون بر سر چرخ لاجوردی
خورشید نهاد رو به زردی

معشوقهٔ آفتاب پایه
برداشت ز فرق دوست سایه

بر عزم شدن ز جای بر خاست
عذری به هزار لطف درخواست

او در سخن و رفیق خاموش
تا پاک دلش ببرده از هوش

حیرت زده مهر بر دهانش
تب لرزه گرفته استخوانش

دانست مسافر خردمند
کو را چه شکنجه شد زبان بند

اندیشهٔ او خطاب پنداشت
خاموشی او جواب پنداشت

لختی کف پای پر ز خارش
بوسید و گرفت در کنارش

پس محمل ناقه جست در بست
بگشاد عقال و تنگ بر بست

شد بر شتر و زمام بسپرد
شاهین برسید و کبک را برد

می‌رفت و دو چشم خون فشان‌تر
خونابهٔ چشم زو روان‌تر

چون ماه به برج خویشتن شد
وان سرو رونده در چمن شد

در گوشهٔ غم نشست مهجور
تن از دل و دل ز خرمی دور

با شب ز رفیق راز می‌گفت
نامش میگفت و باز میگفت

چون خسته شد از دل سیه روز
گفت این غزل از درون پر سوز
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۲ - غنودن نرگس لیلی از بیماری، و مجنون بی‌خواب را در خواب دیدن، و به نفس تند خویش از جای جستن، و بیرون پریدن، و کمر کوه گرفتن، و مجنون را بر تیغ کوه خراشیده و خسته دریافتن، و دست سلوت بر خستگی او سودن، و مرهم راحت رسانیدن
گوهر بعدی:بخش ۲۴ - گریستن لیلی در هوای آشنا، و موج درونه را بدین غزل آبدار بر روی آب آوردن
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.