هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به عشق و وابستگی خود به معشوق اشاره می‌کند و خود را در مقابل او ناچیز و کوچک می‌داند. او معشوق را مانند آفتاب و خود را ذره‌ای در مقابل او می‌بیند و بیان می‌کند که بدون معشوق، زندگی برایش معنایی ندارد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'چنگل عقابی' و 'ذره و آفتاب' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.
شمارهٔ ۱۱۲
ای دل، سزایش بری
باز بر چنگل عقابی
بی تو مرا زنده نبیند
من ذره ام، تو آفتابی
باز بر چنگل عقابی
بی تو مرا زنده نبیند
من ذره ام، تو آفتابی
وزن: مستفعلن مستفعلن فع
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
