هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از عناصر طبیعت مانند ابر، گل، شبنم و حیوانات مانند مار، گربه و موش برای بیان مفاهیم عرفانی و اخلاقی استفاده می‌کند. در این شعر، اشاره‌ای به حضرت فاطمه(س) شده و از تاریکی جهان و امید به سپیده‌دم صادق سخن گفته شده است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی موجود در این شعر برای درک و لذت بردن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آگاهی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۱۲۰ - کاندر جهان به کس مگرو جز به فاطمی
تا خوی ابر گل رخ تو کرده شبنمی
شبنم شده‌ست سوخته چون اشک ماتمی
... این مصرع ساقط شده ...
کاندر جهان به کس مگرو جز به فاطمی
کی مار ترسگین شود و گربه مهربان؟
گر موش ماژ و موژ کند گاه در همی
صدر جهان! جهان همه تاریک‌شب شده‌ست
از بهر ما سپیدهٔ صادق همی دمی
شبنم شده‌ست سوخته چون اشک ماتمی
... این مصرع ساقط شده ...
کاندر جهان به کس مگرو جز به فاطمی
کی مار ترسگین شود و گربه مهربان؟
گر موش ماژ و موژ کند گاه در همی
صدر جهان! جهان همه تاریک‌شب شده‌ست
از بهر ما سپیدهٔ صادق همی دمی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱ - بوی جوی مولیان آید همی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
