هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از عشق و شیفتگی خود به معشوق سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که حتی در نماز نیز به یاد ابروی معشوق است و صورتش در محراب نماز، یادآور چهرهٔ معشوق است. همچنین، از سوختن در آفتاب رخسار معشوق می‌گوید و التماس می‌کند که معشوق با لب خود، جرعه‌ای آب به او ببخشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، ممکن است برخی از استعاره‌ها و تشبیه‌های به‌کاررفته برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
گزیدهٔ غزل ۶۲
مرا ز ابروی تو شبهه می‌رود به نماز
که سجده می‌کنم و صورتست در محراب
مرا که سوخته گشتم ز آفتاب رخت
از آن لب اربتوانی به شربتی دریاب
که سجده می‌کنم و صورتست در محراب
مرا که سوخته گشتم ز آفتاب رخت
از آن لب اربتوانی به شربتی دریاب
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۶۱
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
