هوش مصنوعی:
شاعر در این بیتها از عشق و زیبایی معشوق سخن میگوید و با تصاویر شاعرانه مانند زلف، آفتاب، ابر و لب میگون، احساسات خود را بیان میکند. او از تأثیر این عشق بر خود میگوید که هوش از سرش میبرد و مانند کبابی بر آتش، خون میگرید.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان کمسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعارههای پیچیده و ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
گزیدهٔ غزل ۶۴
با خیال زلف و رویت چشم من
نیمهای ابر است و نیمی آفتاب
زان لب میگون که هوش ازمن ببرد
خون همی گریم چو برآتش کباب
نیمهای ابر است و نیمی آفتاب
زان لب میگون که هوش ازمن ببرد
خون همی گریم چو برآتش کباب
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۶۳
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.