هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق خود سخن می‌گوید و تأثیر عمیق او بر روح و روان خود را توصیف می‌کند. او از رخسار، نگاه، مژه‌ها و خیال معشوق به زیبایی یاد می‌کند و احساسات خود را بیان می‌دارد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا غیرجذاب باشد. همچنین، درک زیبایی‌شناسی و ادبی آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و احساسی دارد که معمولاً از سن 16 سالگی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.
گزیدهٔ غزل ۱۲۳
گل ز رخسارهٔ تو بی آبست
مه زنظارهٔ تو بی تابست
مژه‌های کژ دلاویزت
کجهای دکان قصا بست
با خیال تو مردم چشمم
گاه هم‌خانه گاه هم‌خوابست
مه زنظارهٔ تو بی تابست
مژه‌های کژ دلاویزت
کجهای دکان قصا بست
با خیال تو مردم چشمم
گاه هم‌خانه گاه هم‌خوابست
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۲۲
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
