۲۸۱ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۱۲۹

دل من به جانانی آویختست
چو دزدی کز ایوانی آویختست

فدا باد جانها بدان زلف کش
بهر تار مو جانی آویختست

چه زنار کفر است هر موی او
که در هر یک ایمانی آویختست

بتان رامزن سنگ ای پارسا
به هر بت مسلمانی آویختست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۲۸
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.