هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از باد به عنوان پیام‌رسان عشق و جمال معشوق یاد می‌کند. باد بوی معشوق را به سرو و لاله‌زار می‌برد و از زیبایی او سخن می‌گوید. همچنین، شاعر از جفا و درد عشق نیز سخن می‌گوید.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و استعاری است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و تصاویر شعری نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
گزیدهٔ غزل ۱۳۲
تا باد برد بوی تو در باغ پیش سرو
از باد لاله‌زار کله بر زمین زدست
از بهر آنکه لاف جمال تو میزند
صد بار باد بر دهن یاسمین زدست
گفتم به دل که بر تو که زد ناوک جفا
سوی تو کرد اشارت پنهان که این زدست !
از باد لاله‌زار کله بر زمین زدست
از بهر آنکه لاف جمال تو میزند
صد بار باد بر دهن یاسمین زدست
گفتم به دل که بر تو که زد ناوک جفا
سوی تو کرد اشارت پنهان که این زدست !
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۳۱
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
