۲۹۶ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۱۳۹

درد دلم را طبیب چاره ندانست
مرهم این ریش پاره پاره ندانست

راز دلت به صبر گفت بپوشان
حال دل غرقه زان ره ندانست

خال بناگوش او ز گوشه نشینان
برد چنان دل که گوشواره ندانست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۳۸
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.