هوش مصنوعی:
در این بیت، شاعر بیان می‌کند که عشق و محبت معشوق آن‌قدر عمیق و ارزشمند است که حتی فکر بازگشت به زندگی عادی و هوس‌های پیشین را نیز از سر بیرون می‌کند. معشوق به‌عنوان جان‌بخش توصیف شده، اما حتی او نیز نمی‌تواند آرزوی بازگشت به زندگی گذشته را در شاعر زنده کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه‌ای است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا ناملموس باشد.
گزیدهٔ غزل ۲۰۴
تو خود بوسه دهی جان ولی نیارد گفت
که بازمردهٔ تو زندگی هوس را رد
که بازمردهٔ تو زندگی هوس را رد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۰۳
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
