هوش مصنوعی:
این شعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره دارد و تأثیر عمیق عشق را بر شاعر توصیف می‌کند. همچنین، از اندوه و غم ناشی از این عشق سخن می‌گوید که مانند کوهی سنگین بر دل شاعر نشسته است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاطفی عمیق و استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. درک کامل این شعر نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.
گزیدهٔ غزل ۲۲۰
لب لعلت به لطافت گرو از جان ببرد
روی رنگین تو آب گل خندان ببرد
گر نه لنگر شود اندوه چو کوه تو مرا
باد برداشته تا خاک خراسان ببرد
روی رنگین تو آب گل خندان ببرد
گر نه لنگر شود اندوه چو کوه تو مرا
باد برداشته تا خاک خراسان ببرد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۱۹
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
