هوش مصنوعی:
شعر دربارهٔ شب، غم، عشق و صبر است. شاعر از احساس بی‌قراری، عشق به یار و پذیرش هر جفایی سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به رندان و دعای پیر دارد و در پایان، بر مردانگی و عشق تأکید می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی مانند غم، عشق و پذیرش رنج است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا سنگین باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'رندان' و 'جفا' نیاز به درک بالاتری از زندگی و روابط انسانی دارد.
گزیدهٔ غزل ۲۲۵
شب ! وفتاد و غمت باز کار خواهد کرد
دو چشم تیره ستاره شمار خواهد کرد
خیال یار گذر کرد این طرف ای صبر
بیا که باز مرا بی قرار خواهد کرد
دلم به صحبت رندان همی کشد دایم
دعای پیر رابات کار خواهد کرد
گزیر نیست ز تو هر جفا که هست بکن
که بنده هر چه بود اختیار خواهد کرد
به عشق مرد شود کشته وین هنر خسرو
اگر حیات بود مرد وار خواهد کرد
دو چشم تیره ستاره شمار خواهد کرد
خیال یار گذر کرد این طرف ای صبر
بیا که باز مرا بی قرار خواهد کرد
دلم به صحبت رندان همی کشد دایم
دعای پیر رابات کار خواهد کرد
گزیر نیست ز تو هر جفا که هست بکن
که بنده هر چه بود اختیار خواهد کرد
به عشق مرد شود کشته وین هنر خسرو
اگر حیات بود مرد وار خواهد کرد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۲۴
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
