۲۹۶ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۲۶۷

چو سنگ نازنینان گل بود برروی مشتاقان
من ازدیده پذیرم هر گلی کان نازنین بخشد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۶۶
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.