هوش مصنوعی:
این متن بیانگر درد و رنج ناشی از جدایی از عزیزان و بی‌وفایی دوستان است. شاعر از تنهایی و بی‌پناهی خود می‌گوید و از بی‌وفایی زیبارویان شکایت می‌کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و ممکن است برای آن‌ها مناسب نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات ادبی کلاسیک، فهم متن را برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز می‌کند.
گزیدهٔ غزل ۳۰۹
جماعتی که ز هم صحبتان جدا باشند
چگونه با خرد دو صبر آشنا باشند
هلاکت من بیچاره از کسانی پرس
که چند گه زعزیزان خود جدا باشند
دلا ز کردهٔ خود سوختی نمی‌گفتم
که خوب رویان البته بی‌وفا باشند
چگونه با خرد دو صبر آشنا باشند
هلاکت من بیچاره از کسانی پرس
که چند گه زعزیزان خود جدا باشند
دلا ز کردهٔ خود سوختی نمی‌گفتم
که خوب رویان البته بی‌وفا باشند
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۳۰۸
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۳۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
