هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و زیبایی معشوق سخن می‌گوید و تأثیر عمیق آن بر دل و روح خود را بیان می‌کند. او از حیرانی و بی‌قراری خود در برابر جمال معشوق می‌گوید و دیگران را به تماشای این زیبایی دعوت می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق از شعر کلاسیک معمولاً به سطحی از بلوغ فکری و تجربه نیاز دارد.
گزیدهٔ غزل ۳۴۷
گر سر زلف تو از باد پریشان نشود
خلق بیچاره چنین بی‌دل و حیران نشود
ای مسلمانان آن موی ببینید آخر
چه کند این دل مسکین که پریشان نشود ؟
مردمان در من و بیهوشی من حیرانند
من در آن کس که ترا بیند وحیران نشود
خلق بیچاره چنین بی‌دل و حیران نشود
ای مسلمانان آن موی ببینید آخر
چه کند این دل مسکین که پریشان نشود ؟
مردمان در من و بیهوشی من حیرانند
من در آن کس که ترا بیند وحیران نشود
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۳۴۶
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۳۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
