هوش مصنوعی:
شاعر از خداوند می‌خواهد که دلش را شاد کند، هرچند گاهی از ماتم‌زدگان یاد نمی‌شود. او از دیگران می‌خواهد که فردایش را به بالینش نخوانند، زیرا شیرین به سر تربت فرهاد نمی‌آید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند مرگ و اندوه نیاز به بلوغ فکری دارد.
گزیدهٔ غزل ۳۷۲
یارب که می خوش دلیت باد گوارا
هر چند که از مات گهی یاد نیاید
فرداش مخوانید به بالین‌گه من زانک
شیرین به سر تربت فرهاد نیاید
هر چند که از مات گهی یاد نیاید
فرداش مخوانید به بالین‌گه من زانک
شیرین به سر تربت فرهاد نیاید
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۳۷۱
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۳۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
