هوش مصنوعی: شاعر از غم و اندوه عمیق خود می‌گوید و از گریه‌های بی‌پایانش سخن می‌راند. او احساس می‌کند که حتی آسمان و طبیعت نیز در ماتم او شریک هستند و اشک‌هایش مانند موجی به آسمان می‌رود. در نهایت، اشاره می‌کند که از این درد و رنج، زیبایی‌هایی مانند لاله‌های سرخ در زندگی‌اش می‌روید.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مضامین عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا، آن را برای مخاطبان با درک ادبی بالاتر مناسب می‌سازد.

گزیدهٔ غزل ۳۸۳

بیداد غم از دلم بگوید
در ماتم من فلک بموید

اشکم چو زند برآسمان موج
در خرمن ما خوشه روید

بلی کز مدد سرشک خونین
بر صفحهٔ دیده لاله روید
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۳۸۲
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۳۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.