هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از گفت‌وگویی عاشقانه و پرتنش سخن می‌گوید که در آن یکی از طرفین درخواست بخشش می‌کند و دیگری با گفتن «نه» پاسخ می‌دهد. شاعر با استفاده از تصاویری مانند گل زرشک و باد سحرگاه، فضایی شاعرانه و عاطفی خلق می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی و شاعرانه است که درک آن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
گزیدهٔ غزل ۴۰۶
گویم ببخش جان من او گویدم که نه
جان بخش من بس است همان گفتن نه اش
چون گل زرشک جامه درانم که تاچراست
در گرد کوی گشتن باد سحر گهش
جان بخش من بس است همان گفتن نه اش
چون گل زرشک جامه درانم که تاچراست
در گرد کوی گشتن باد سحر گهش
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۴۰۵
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۴۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
