هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از مشکلات درونی و عاطفی خود سخن می‌گوید، از غم‌ها و رنج‌هایی که با دل خود دارد و نمی‌تواند آنها را بیان کند. او از فرصت‌های از دست رفته و غفلت‌های خود ابراز ندامت می‌کند و آرزو می‌کند که کسی به یاد او باشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و تأملات درونی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از زبان ادبی و کهن ممکن است برای نوجوانان کم‌سن‌تر چالش‌برانگیز باشد.
گزیدهٔ غزل ۴۳۳
مرا کاریست مشکل با دلی خویش
که گفتن می نیارم مشکل خویش
خیالت داند و چشم من و غم
که هرشب در چه کارم با دل خویش
ز وا پس ماندگان یادی کن آخر
چه رانی تند جانا محمل خویش ؟
مرا در اولین منزل ره افتاد
ترا خویش باد راه و منزل خویش
چه فرصتها که گم کردم درین راه
زبخت خواب ناک غافل خویش
که گفتن می نیارم مشکل خویش
خیالت داند و چشم من و غم
که هرشب در چه کارم با دل خویش
ز وا پس ماندگان یادی کن آخر
چه رانی تند جانا محمل خویش ؟
مرا در اولین منزل ره افتاد
ترا خویش باد راه و منزل خویش
چه فرصتها که گم کردم درین راه
زبخت خواب ناک غافل خویش
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۴۳۲
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۴۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
