هوش مصنوعی:
شاعر در این متن عشق و وابستگی شدید خود به معشوق را بیان می‌کند. او از زیبایی‌های معشوق مانند قامت بلند، دهان و لب‌های شیرینش سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که اسیر عشق و دام معشوق شده است. همچنین، شاعر به این موضوع اشاره دارد که دیگران ممکن است سفر کنند، اما او نمی‌تواند از معشوق دل بکند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده‌تر مانند «مردهٔ آن دهان چون پسته» و «کشتهٔ آن لب چو قند» نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی و ادبی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
گزیدهٔ غزل ۵۱۴
ما درین شهر پای بند توایم
عاشق قامت بلند توایم
مردهٔ آن دهان چون پسته
کشتهٔ آن لب چو قند توایم
میدوانی و می‌کشی ما را
چون بدیدی که در کمند توایم
گورفیقان سفر کنند که ما
نتوانیم پای بند توایم
عاشق قامت بلند توایم
مردهٔ آن دهان چون پسته
کشتهٔ آن لب چو قند توایم
میدوانی و می‌کشی ما را
چون بدیدی که در کمند توایم
گورفیقان سفر کنند که ما
نتوانیم پای بند توایم
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۵۱۳
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۵۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
