هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از غربت و غم خود می‌نالد و بیان می‌کند که حتی اگر صد سال هم شرح غمش را بگوید، باز هم نمی‌تواند تمام رنج‌هایش را بیان کند. او اشاره می‌کند که دردهایی که بر دلش وارد شده، با گذشت زمان از بین نخواهند رفت.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و غم‌انگیز است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، این نوع اشعار معمولاً برای مخاطبان با درک ادبی بالاتر مناسب هستند.
گزیدهٔ غزل ۵۳۶
می‌گریم بر غریبی خویش
چون ابر به موسم بهاران
گر شرح دهم غم تو صد سال
یک قصه نگویم از هزاران
آن ها که تو میکنی بر این دل
از دل نشود به روزگاران
چون ابر به موسم بهاران
گر شرح دهم غم تو صد سال
یک قصه نگویم از هزاران
آن ها که تو میکنی بر این دل
از دل نشود به روزگاران
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۵۳۵
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۵۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
