هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف عشق و دل‌باختگی شاعر به معشوق می‌پردازد. شاعر از خال معشوق، زلف‌های او، و رفتارهای شوخ و سنگدلانه‌اش سخن می‌گوید و احساسات خود را با ظرافت بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات نیاز به درک ادبی دارند که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۱۴۰ - خال برنده

دستی که گاه خنده بآن خال می بری
ای شوخ سنگدل دلم از حال می بری

هر کس به نرد حسن تو زد باخت پس بگو
دست از حریف خویش بدان خال می بری

چالی فتد به گونه ات از نوشخند و دل
زان خال اگر گذشت بدین چال می بری

مهتاب شب که سرو چمانی به طرف جوی
چون سایه ام کشیده و به دنیال می بری

دنبال تست این هوو جنجال عاشقان
باری برو که این هو و جنجال می بری

ای باد در شکج سر زلف او مپیچ
هر چند بوی مشک به توچال می بری

هر ساله گوی حسن به چوگان زلف تست
این تاج افتخار نه امسال می بری

رویین تنان شعر شکستی تو شهریار
رستم اگر نه ای نسب از زال می بری
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۹ - پری و فروغ
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۱ - سیه چشمان شیرازی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.