هوش مصنوعی:
این شعر در مدح و ستایش فردی سخاوتمند و باکرم است که مانند دریایی از سخاوت، گوهرهای ارزشمند خود را به دیگران می‌بخشد. شاعر از بزرگی و عزت نفس این شخص سخن می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ کس به پای او نمی‌رسد. در پایان، شاعر اشاره می‌کند که هیچ هدیه‌ای به اندازه‌ی سنگ‌های گران‌بها مناسب پای این شخص بزرگوار نیست.
رده سنی:
16+
این شعر به دلیل استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده و همچنین مفاهیم عمیق ادبی، برای مخاطبان با درک ادبی بالاتر مناسب است. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند از زیبایی‌های این شعر بهره‌مند شوند.
شمارهٔ ۲۵ - وله ایضا
ای عطا پیشه که دریای سخا و کرمت
در تلاطم همه گوهر به کنار اندازد
محتشم کیست که مثل تو گران مقداری
بروی از خلق سبک روح گذار اندازد
چون به این لطف سرافراز شد اکنون آن به
کانچه دارد به رهت بهر نثار اندازد
لیک از نظم گران سنگ مناسب‌تر نیست
آن چه در پای تو ای کوه وقار اندازد
در تلاطم همه گوهر به کنار اندازد
محتشم کیست که مثل تو گران مقداری
بروی از خلق سبک روح گذار اندازد
چون به این لطف سرافراز شد اکنون آن به
کانچه دارد به رهت بهر نثار اندازد
لیک از نظم گران سنگ مناسب‌تر نیست
آن چه در پای تو ای کوه وقار اندازد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
