هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر (خاقانی) از روزگار شکایت می‌کند که مانند مرغی است که برای نازک شدن (ضعیف شدن) مدام او را می‌دواند و این دویدن در واقع نوعی کشتن تدریجی است. این متن بیانگر رنج و سختی‌هایی است که شاعر در زندگی متحمل شده است.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و لحن غمگین متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.
شمارهٔ ۵۵
مرغکی را وقت کشتن می‌دوانید ابلهی
گفت مقصود از دوانیدنش نازک گشتن است
ما همان مرغیم خاقانی که ما را روزگار
می‌دواند وین دویدن را فذلک کشتن است
گفت مقصود از دوانیدنش نازک گشتن است
ما همان مرغیم خاقانی که ما را روزگار
می‌دواند وین دویدن را فذلک کشتن است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶ - در مدح جمال الدین موصلی وزیر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
