هوش مصنوعی: این شعر از خاقانی به بیان دردها و رنج‌های روحی و جسمی می‌پردازد. شاعر از زخم‌های دل، آسیب‌های زندگی، محنت‌ها و بلاهای ناگهانی سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌های مختلف مانند نقب محنت به گنج عمر، چرخ و آه، پیل و پشه، و سنگ‌باران ابر لعنت، عمق رنج‌های خود را به تصویر می‌کشد. همچنین، شاعر به تأثیرات منفی برخی افراد (مانند زنان بد) اشاره می‌کند و از ناپایداری زندگی و ناامیدی خود می‌نالد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است و از استعاره‌های پیچیده استفاده می‌کند که درک آن‌ها برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، مضامین مربوط به رنج و اندوه ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۲۹ - در نکوهش زن

زخم بر دل رسید خاقانی
تا خود آسیب بر خرد چه رسد

نقب محنت به گنج عمر رسید
تا به بنیاد کالبد چه رسد

گوئی از باغ جان رسد خبرت
بوئی ای مه نمی‌رسد چه رسد

چرخ را ز آه من زیان چه بود؟
پیل را از پشه لگد چه رسد؟

از فراش کهن به لات رسید
تا ازین نو رسیده خود چه رسد

غم رسید از ترنج تازه تو را
تا ز نارنج دست زد چه رسد

از یکی زن رسد هزار بلا
پس ببین تا ز ده به صد چه رسد

سنگ باران ابر لعنت باد
بر زن نیک، تا به بد چه رسد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۸ - در مدح خاقان اعظم منوچهر شروان شاه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.