ای که هر دم ز تبت خلقت
صد شتر بار مشک در سفرند

گردن اشتران دهی پر زر
به کسانی که سرور هنرند

تا تو اشتر سواری اندر فید
خار و حنظل به فید گلشکرند

پیش اشتر دلی چو خاقانی
یاد تو جز به جام جم نخورند

دوش در ره بمانده‌اند مرا
اشتری ده که زیر بار درند

اشتری ده ه بار من بکشد
ور فروشم به تازیی بخرند

ور بندهی دهمت صد دشنام
که یکی ز آن به اشتری نبرند