هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که با وجود رنج‌هایی که متحمل شده، هنوز امیدش به معشوق قطع نشده و از او می‌خواهد که با بخشش خود، بر تن و جانش رحم کند.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عاطفی و عاشقانه‌ای است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات ادبی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۸۰
چون امیدم بریده نیست ز تو
همه رنجی که باشدم شاید
اهل بخشایشم سزد که دلت
بر تن و جان من ببخشاید
همه رنجی که باشدم شاید
اهل بخشایشم سزد که دلت
بر تن و جان من ببخشاید
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۱ - در جواب هجوی که در بارهٔ او گفته بودند
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
