هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به برتری خود در نظم و نثر اشاره می‌کند و ادعا می‌کند که در بیانش آب (روانی و روان‌کنندگی) و در فکرش آتش (حرارت و خلاقیت) وجود دارد. او همچنین به توانایی‌های خارق‌العاده خود مانند آوردن آب از آتش اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که هیچ‌کس چنین سحر و معجزه‌ای ندیده است. در پایان، او به دو دیوان شعر خود به زبان‌های عربی و فارسی اشاره می‌کند و ادعا می‌کند که هیچ‌کس حتی یک هجا یا فحش در آن‌ها نیافته است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم پیچیده ادبی و زبانی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به دانش و تجربه کافی در حوزه ادبیات و شعر دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های پیچیده ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۸۳
آسمان داند که گاه نظم و نثر
بر زمین چون من مبرز کس ندید
در بیانم آب و در فکر آتش است
آبی از آتش مطرز کس ندید
ز آتش موسی برآرم آب خضر
ز آدمی این سحر و معجز کس ندید
از دو دیوانم به تازی و دری
یک هجا و فحش هرگز کس ندید
بر زمین چون من مبرز کس ندید
در بیانم آب و در فکر آتش است
آبی از آتش مطرز کس ندید
ز آتش موسی برآرم آب خضر
ز آدمی این سحر و معجز کس ندید
از دو دیوانم به تازی و دری
یک هجا و فحش هرگز کس ندید
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
