ما حضرت عشق را ندیمیم
در کوی قلندران مقیمیم

هم میکده را خدایگانیم
هم درد پرست را ندیمیم

کوشنده نه از پی بهشتیم
جوشنده نه از تف جحیمیم

ما بندهٔ اختیار یاریم
آزاد ز جنت و نعیمیم

گر عالم محدث است گو باش
ما باری عاشق قدیمیم

بی‌زحمت پیرهن همه سال
از یوسف خویش با شمیمیم

آن آتش را که عشق ازو خاست
گاه ابراهیم و گه کلیمیم

بس روشن سینه‌ایم اگرچه
در دیدهٔ تو سیه گلیمیم

اصل گهر از خلیفه داریم
عالی نسبیم اگر یتیمیم

این است که از برای یک‌دم
در چار سوی امید و بیمیم

خاقانی‌وار در خرابات
موقوف امانت عظیمیم