هوش مصنوعی: این متن شعری از خاقانی است که در آن شاعر با زبانی طنزآمیز و گاه تند به انتقاد از برخی افراد و رفتارهایشان می‌پردازد. او از هوس‌بازی، بی‌عقلی، و بی‌مایگی برخی افراد شکایت می‌کند و خود را برتر از آنها می‌داند. همچنین، از عناصری مانند رنگ‌ها (زرنیخ زرد، نیل کبود، گوگرد سرخ، مشک سیاه) و نمادهای مذهبی (مسیح، موسی، سامری) برای تقویت معانی استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتزاعی، انتقادات تند، و اشارات مذهبی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات نیاز به دانش ادبی و فرهنگی دارد.

شمارهٔ ۳۰۳ - در هجو رشید وطواط

ای بلخیک سقط چه فرستی به شهر ما
چندین سقاطهٔ هوس افزای عقل کاه

آئی چو سیر کوبهٔ رازی به بانگ و نیست
جز بر دو گوپیازهٔ بلخیت دستگاه

دیگ هوس مپز که چو خوان مسیح هست
کس گوپیازهٔ تو نیارد به خوان شاه

بد نثری و رسائل من دیده چند وقت
کژ نظمی و قصائد من خوانده چندگاه

زرنیخ زرد و نیل کبود تورا ببرد
گوگرد سرخ و مشک سیاه من آب و جاه

آری در آن، دکان که مسیح است رنگرز
زرنیخ و نیل را نتوان داشت پیش گاه

سحر زبان سامری آسای من بخوان
وحی ضمیر موسوی اعجاز من بخواه

عقدی ببند ازین گهر آفتاب کان
دری بدزد ازین صدف آسمان شناه

موی تو چون لعاب گوزنان شده سپید
دیوانت همچو چشم غزالان شده سیاه

باری ازین سپید و سیاه اعتبار گیر
یا در سیه سپید شب و روز کن نگاه

پس ... نه‌ای و گرچه چو ... کلاه دار
کز دست جهل تو به در ... نهم کلاه

خاقانی و حقایق طبع تو و مجاز
اینجا مسیح و طوبی و آنجا خر و گیاه
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.