هوش مصنوعی: این متن یک شعر حماسی و ستایش‌آمیز است که به توصیف قدرت، عظمت و عدالت یک حاکم یا پهلوان می‌پردازد. در این شعر، حاکم به عنوان کسی توصیف می‌شود که دولت و دین در پناه او هستند و جهان شرق و غرب تحت حمایت او قرار دارد. عناصر طبیعت مانند خورشید، ستارگان و گردون به او تشبیه شده‌اند و عدالت او به عنوان گواهی بر دوام دولت او ذکر شده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق و استعاری است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات ادبی کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

شمارهٔ ۹۸ - در مدح موئیدالدین مودودشاه

بازآمد آنکه دولت و دین در پناه اوست
دور سپهر بندهٔ درگاه جاه اوست

مودودشه موئید دین پهلوان شرق
کامروز شرق و غرب جهان در پناه اوست

گردون غبار پایهٔ تخت بلند اوست
خورشید عکس گوهر پر کلاه اوست

سیر ستارگان فلک نیست در بروج
بر گوشهای کنگرهٔ بارگاه اوست

چشم مسافران ظفر نیست بر قدر
بر سمت ظل رایت و گرد سپاه اوست

ای بس همای بخت که پرواز می‌کند
در سایه‌ای که بر عقب نیکخواه اوست

هم سبز خنگ چرخ کمین بارگیر اوست
هم دستگاه بحر بهین دستگاه اوست

بر آستان چرخ به منت قدم نهد
گردی که مایه و مددش خاک راه اوست

انصاف اگر گواه دوام است لاجرم
انصاف او به دولت دایم گواه اوست

روزش چنین که هست همیشه به گاه باد
کین ایمنی نتیجهٔ روز به گاه اوست

منصور باد رایت نصرت‌فزای او
کین عافیت ز نصرت تشویش کاه اوست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۷ - در قناعت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.