هوش مصنوعی:
شاعر به خدایی سوگند می‌خورد که زیبایی‌های طبیعت از صنایع اوست و بیان می‌کند که زندگی بدون خدمت به معشوق، مانند مرگ برایش ناخوشایند است.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عرفانی و احساسی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب مخاطبان با درک بالاتر از ادبیات و مفاهیم انتزاعی است.
شمارهٔ ۱۲۱ - در اشتیاق
به خدایی که از صنایع او
روی هر بوستان منقش گشت
که مرا در فراق خدمت تو
زندگانی چو مرگ ناخوش گشت
روی هر بوستان منقش گشت
که مرا در فراق خدمت تو
زندگانی چو مرگ ناخوش گشت
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۰ - در تاریخ فوت سلطان سنجر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۲ - مدح زین‌الدین عبدالله را گوید و حضور میزبان را خواهد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
