هوش مصنوعی:
شاعر در این متن ابراز می‌کند که با وجود طبع درخشان خود (الماس طبع)، تنها مدح و ثنای مخاطب را می‌سراید و حتی اگر بخششی از او دریافت نکند، باز هم به ستایش او ادامه خواهد داد.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم انتزاعی و ادبی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند 'الماس طبع' و 'گوهر مدحت' برای مخاطبان کم‌سن ممکن است نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۲۷ - در شکر
من به الماس طبع تا بزیم
گوهر مدحت تو خواهم سفت
تو عطا گر دهی و گر ندهی
بالله ار جز ثنات خواهم گفت
گوهر مدحت تو خواهم سفت
تو عطا گر دهی و گر ندهی
بالله ار جز ثنات خواهم گفت
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸ - در عذر مستی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
