هوش مصنوعی: این شعر به توصیف قدرت و عدالت خداوند می‌پردازد که به خدمتکارانش پاداش و به مخالفانش عذاب می‌دهد. همچنین، به توصیف تأثیر فصل گرما بر طبیعت، از جمله گیاهان، حیوانات و موجودات دریایی می‌پردازد و در نهایت به یخ به عنوان تنها منبع خنکی اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عمیق مذهبی و فلسفی است و از زبان ادبی و استعاری استفاده می‌کند که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از تصاویر و توصیفات طبیعت ممکن است نیاز به درک بالاتری از ادبیات داشته باشند.

شمارهٔ ۱۳۹ - از کسی یخ خواهد

ای خداوندی که هر کز خدمتت گردن کشید
از ره جنبش فلک در گردنش افکند فخ

هم نکو خواهانت را دایم به روی تو نشاط
هم بداندیشانت را دایم به ... من زنخ

ساحت آفاق را اکنون که فراش سپهر
از حزیران صدره گسترد و تموز و آب یخ

بر سپهر اول از تاثیر نور آفتاب
حدت خوی از عذار مه فرو شوید وسخ

میوها سر درکشند از شدت گرما به شاخ
ماهیان بیرون فتند از جوشش دریا به شخ

وحش را گردد زبان در کام چون پشت کشف
طیر را گردد نفس در حلق چون پای ملخ

در چنین گرما ز بختم هیچ سردی نی که نیست
جز یکی کان نسبتی دارد به من یعنی که یخ
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۸ - در شکایت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۰ - صاحب ناصرالدین دارو خورده بود او را تهنیت گفته
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.