هوش مصنوعی:
این متن یک شعر عرفانی و ستایش‌آمیز است که در آن شاعر از جود و کرم الهی، زیبایی‌های طبیعت و نعمت‌های خداوند سخن می‌گوید. او از باران، طراوت عالم، گل‌ها و شربت خوشگوار به عنوان نمادهایی از لطف و بخشش الهی یاد می‌کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۴۲ - در تهنیت دارو خوردن مجدالدین
مجد دین ای جهان جود و کرم
دست جود تو ابر و باران باد
ساحت عالم از طراوت تو
چون رخ باغ در بهاران باد
نظر چشم و بوسه‌های لبت
به لب و چشم گلعذاران باد
شربت خوشگوار امروزت
چون همه عمر خوش‌گواران باد
دست جود تو ابر و باران باد
ساحت عالم از طراوت تو
چون رخ باغ در بهاران باد
نظر چشم و بوسه‌های لبت
به لب و چشم گلعذاران باد
شربت خوشگوار امروزت
چون همه عمر خوش‌گواران باد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۱ - مخدوم حکیم را در سرای خاص جای داد در شکر آن گوید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۳ - ایضا در تهنیت دارو خوردن مجدالدین
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
