هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز و آرزویی است که در آن شاعر برای مخاطب (احتمالاً یک شخصیت قدرتمند یا حاکم) آرزوی جاودانگی، شادی، قدرت و موفقیت در دنیا و آخرت می‌کند. همچنین به تأثیر و فرمانروایی او بر جهان و زمان اشاره دارد.
رده سنی: 15+ این متن به دلیل استفاده از مفاهیم انتزاعی مانند زمان، قضا و قدر، و همچنین زبان شعری پیچیده، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب است. درک عمیق این متن نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و مفاهیم فلسفی دارد.

شمارهٔ ۱۴۳ - ایضا در تهنیت دارو خوردن مجدالدین

ای زمان فرع زندگانی تو
زندگانیت جاودانی باد

وی جهان شادمان به صحبت تو
همه عمرت به شادمانی باد

امر و نهی تو بر زمین و زمان
چون قضاهای آسمانی باد

بر در و بام حضرت عالیت
که بهشتش بنای ثانی باد

روز و شب خدمت قضا و قدر
پرده‌داری و پاسبانی باد

با فلک مرکب دوام ترا
هم رکابی و هم عنانی باد

خضر و اسکندری به دانش و داد
شربتت آب زندگانی باد

تو توانا و ناتوانی را
با مزاج تو ناتوانی باد

تا به پایان رسد زمانهٔ پیر
جاه و بخت ترا جوانی باد

هست فرمانت بر زمانه روان
دایمش همچنین روانی باد

ملک و اقبال و دولت و شرفت
این جهانی و آن جهانی باد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۲ - در تهنیت دارو خوردن مجدالدین
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۴ - در مدح ملک نصرةالدین
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.