هوش مصنوعی:
این شعر به ناپایداری جهان و حوادث آن می‌پردازد. شاعر از بی‌ثباتی زندگی، ناتوانی خرد در برابر حوادث، و از بین رفتن امنیت و نظم سخن می‌گوید. او همچنین به فقدان راهنمایان و مرشدان در زمانه اشاره می‌کند و از طمع ورزی در جهانی که پایدار نیست، برحذر می‌دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم فلسفی و اجتماعی پیچیده‌ای است که درک آن‌ها به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ناپایداری جهان و حوادث ممکن است برای مخاطبان جوانتر سنگین یا نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۲۰۰ - شکایت از دهر
جفای گنبد گردان به پایه‌ای برسید
کز آن فرازتر اندر ضمیر پایه نماند
خرد چو مورچه در تشت حیرتست ازآنک
مدبران را تدبیر تشت و خایه نماند
از آفتاب حوادث چنان بسوخت جهان
که کوه را به مثل دستگاه سایه نماند
کدام طفل تمنی کنون رسد به بلوغ
چو در سواد و بیاض زمانه دایه نماند
طمع ببر ز سرایی که نظم عیش درو
به هم سرایه توان داد و هم سرایه نماند
جهان وظایف روزی و امن باز گرفت
مجاهزان فلک را مگر که مایه نماند
کز آن فرازتر اندر ضمیر پایه نماند
خرد چو مورچه در تشت حیرتست ازآنک
مدبران را تدبیر تشت و خایه نماند
از آفتاب حوادث چنان بسوخت جهان
که کوه را به مثل دستگاه سایه نماند
کدام طفل تمنی کنون رسد به بلوغ
چو در سواد و بیاض زمانه دایه نماند
طمع ببر ز سرایی که نظم عیش درو
به هم سرایه توان داد و هم سرایه نماند
جهان وظایف روزی و امن باز گرفت
مجاهزان فلک را مگر که مایه نماند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۱ - مطایبه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
