هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از کریم و بخشنده‌ای یاد می‌کند که حتی سائلان را از عدم به وجود می‌آورد. شاعر بیان می‌کند که زمانه شرم دارد در برابر چنین شخص بزرگی از حاتم طایی به عنوان نماد بخشندگی یاد کند، زیرا حاتم در مقایسه با او ناچیز است و حتی خاک پای او را سجده می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد.
شمارهٔ ۲۱۶ - در مدح
ای کریمی که رای همت تو
عدم سایلان وجود کند
شرم دارد زمانه با چو تویی
که ز حاتم حدیث جود کند
حاتم از خاک گربرآرد سر
خاک پای ترا سجود کند
عدم سایلان وجود کند
شرم دارد زمانه با چو تویی
که ز حاتم حدیث جود کند
حاتم از خاک گربرآرد سر
خاک پای ترا سجود کند
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۵ - در تهنیت منصب گوید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۷ - درخواست روشنایی کند
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
