هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از خلق شعری زیبا و ارزشمند مانند دیبای زربفت سخن می‌گوید و به سوی صدر مجیری می‌شتابد. او اذعان می‌کند که اگر از شعر سپهر بود، به فضل موی معانی می‌شکافت. در پایان، از جود و بخشش سخن می‌گوید و اگر کسی از جودش بپرسد، پاسخ می‌دهد که چه یافته است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و فلسفی است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد.
شمارهٔ ۳۳۷ - در تقاضا
شعری بسان دیبهٔ زربفت بافتم
وانگه به سوی صدر مجیری شتافتم
عیب من اینکه نیستم از شعری سپهر
ورنه به فضل موی معانی شکافتم
گر پرسدم کسی که ز جودش چه یافتی
ای آفتاب جود بگویم چه یافتم؟
وانگه به سوی صدر مجیری شتافتم
عیب من اینکه نیستم از شعری سپهر
ورنه به فضل موی معانی شکافتم
گر پرسدم کسی که ز جودش چه یافتی
ای آفتاب جود بگویم چه یافتم؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۶ - از دوستی سیم گرمابه خواهد
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۸ - در عذر غیبت از مجلس مخدوم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
