هوش مصنوعی:
این متن به ستایش و توصیف مقام والای یک شخصیت الهی یا معنوی می‌پردازد که در دو جهان بی‌همتا و بخشنده‌ترین است. زمین و آسمان نیز تاب تحمل عتاب او را ندارند. ذات او چنان والاست که بدون لطفش، انسان‌ها به مقام کرامت نمی‌رسیدند. در نهایت، سخن به این کوتاهی می‌رسد که تنها اوست که چنین جایگاهی دارد و خداوند داناتر است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۳۴۰
بجز تو در دو گیتی کس ندیدست
کریم ابن‌الکریمی تا به آدم
زمین تاب عتاب تو ندارد
چه جای این حدیث است آسمان هم
غرض ذات تو بود ارنه نگشتی
بنی آدم به کرمنا مکرم
سخن کوتاه شد گر راست خواهی
تویی آنکس دگر والله اعلم
کریم ابن‌الکریمی تا به آدم
زمین تاب عتاب تو ندارد
چه جای این حدیث است آسمان هم
غرض ذات تو بود ارنه نگشتی
بنی آدم به کرمنا مکرم
سخن کوتاه شد گر راست خواهی
تویی آنکس دگر والله اعلم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۹ - فی‌الاشتیاق
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۱ - به مجلس صاحب بار خواهد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
