هوش مصنوعی: شاعر در این متن به عشق و دوری از معشوق اشاره می‌کند و از تأثیر این دوری بر روح و جان خود می‌گوید. او جهان را بدون معشوق تاریک می‌بیند، در حالی که پیش از این، همه جهان را در حضور او روشن می‌دید.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این متن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، احساسات پیچیده‌ای مانند دوری و فراق نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

شمارهٔ ۳۳۹ - فی‌الاشتیاق

به خدایی که عقل کلی را
بر درش سر بر آستان دیدم

از پی وصف حضرت عزش
دهن نطق بی‌زبان دیدم

که من از دوری تو دور از تو
بی‌تکلف هلاک جان دیدم

بی‌تو تاریک شد جهان بر من
که به روئیت همه جهان دیدم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۸ - در عذر غیبت از مجلس مخدوم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.