هوش مصنوعی:
شاعر از بیماری نقرس رنج می‌برد و از خوردن ترشی‌ها پرهیز می‌کند. او درخواست شراب می‌کند، اما به جای آن سرکه‌ای کهنه به او داده می‌شود که باعث ناراحتی او می‌شود. او از نبود شراب مناسب شکایت دارد و آرزو می‌کند که بتواند شرابی با کیفیت پیدا کند.
رده سنی:
16+
متن شامل اشاره به مصرف شراب است که ممکن است برای مخاطبان جوان تر مناسب نباشد. همچنین، درک کامل مفاهیم و ظرافت‌های شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۳۵۲ - در شکایت
بزرگوارا دانی کز آفت نقرس
ز هرچه ترشی من بنده می‌بپرهیزم
شراب خواستم و سرکه‌ای کهن دادی
که گر خورم به قیامت مصوص برخیزم
شراب دار ندانم کجاست تا قدحی
به گوش و بینی آن قلتبان فروریزم
ز هرچه ترشی من بنده می‌بپرهیزم
شراب خواستم و سرکه‌ای کهن دادی
که گر خورم به قیامت مصوص برخیزم
شراب دار ندانم کجاست تا قدحی
به گوش و بینی آن قلتبان فروریزم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۱ - کیسه‌ای به حکیم وعده کرده‌اند آن را با کاردی طلب می‌کند
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۳ - نکتهٔ موزون
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
