هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به انتقاد از برخی صفات ناپسند مانند خشم و شهوت می‌پردازد و آنها را به سگ و خر تشبیه می‌کند. او نفس خود را فراتر از این صفات می‌داند و ادعا می‌کند که با سخن‌وری بر آنها چیره شده است. همچنین، او برخی افراد (ترک و تازیک) را به دلیل رفتارهای حیوان‌گونه‌شان مورد سرزنش قرار می‌دهد و نفس خود را دارای همتی والا می‌داند که حاضر به خدمت به چنین افرادی نیست.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم انتقادی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی تشبیهات مانند مقایسه افراد به حیوانات ممکن است برای گروه‌های سنی پایین نامناسب باشد.
شمارهٔ ۳۹۰ - در علو همت و کمال نفس خود
سگ خشم و خر شهوت که زبون‌گیری نیست
تیز دندان‌تر از این هر دو در این خاک کهن
نفس من کو ملک مملکت شخص منست
هر دو را سخرهٔ خود کرده به تادیب سخن
ترک و تازیک شما جمله سگانند و خران
که به جز خوردن و کردن نشناسند ز بن
تو چه گویی که کند نفس ملک همت من
گر تو گوییش بیا خدمت این طایفه کن
تیز دندان‌تر از این هر دو در این خاک کهن
نفس من کو ملک مملکت شخص منست
هر دو را سخرهٔ خود کرده به تادیب سخن
ترک و تازیک شما جمله سگانند و خران
که به جز خوردن و کردن نشناسند ز بن
تو چه گویی که کند نفس ملک همت من
گر تو گوییش بیا خدمت این طایفه کن
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۹ - نکتهٔ موزون
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۱ - پیراهن کتان سنبلی از فریدالدین کاتب خواهد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
