هوش مصنوعی: شاعر در این متن از سختی‌های زندگی و ناملایمات روزگار شکایت می‌کند. او از نبرد با زمانه، غم‌های فراوان، بی‌عدالتی و تنهایی می‌گوید. همچنین به آزادی و مردانگی اشاره می‌کند و افسوس می‌خورد که چرا در دنیای خراب، کسی همراه او نیست. شاعر از ناامیدی و تلاش برای رهایی از مشکلات سخن می‌گوید و در نهایت از بی‌پناهی و نداشتن یاور گلایه می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق فلسفی و عاطفی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، مفاهیمی مانند ناامیدی، تنهایی و مبارزه با زمانه نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۴۷۱ - شکایت از زمانه

گر نیستی زمانه به جنگ و نبرد خلق
پیوسته با زمانه کجا در نبردمی

ور آسیای چرخ بر غمم نگرددی
در جوی آسیا متوطن نگردمی

آب مراد زیر پل کس نمی‌رود
ورنه قفا ز ورطهٔ طوفان نخوردمی

با من غم خرابی عالم به کلبه‌ای
کی جفت گرددی اگر آزاد و فردمی

نفسی که گر بدان دگری مبتلا شدی
من در خلاص او به مثل حمله بردمی

یا در مدد چو مهره میان بندمی به مهر
یا گوییا که حادثه را ناگزردمی

یا کعبتین جانب خود باز مالمی
یا خود بساط حاصل خود در نوردمی

بر هر که عرضه داشتم از من کرانه کرد
گویی که صورت غم و تیمار و دردمی

از خواجگان شهر چو یاری نیافتم
گر خواجه شهریار نبودی چه کردمی

آزاد کیست حلیهٔ مردان و ای دریغ
آن دستگاه کو که من آزاد مردمی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷۰ - قسمت در توبه و انابه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷۲ - در هجو سیف‌الدین نامی گفته
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.