هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از تنهایی و ناامیدی خود می‌گوید و بیان می‌کند که در جهانی که به هنرهای او ارزشی نمی‌دهد، احساس می‌کند خورشید فراغت و آرامش او در حال خاموشی است. او به دنبال کسی است که دستش را بگیرد و از او حمایت کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، حس تنهایی و ناامیدی بیان‌شده نیاز به درک و بلوغ عاطفی دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۳۲
در عرصهٔ ملکی که کمی نپذیرد
با چند هنر کز چو منی نگزیرد
خورشید فراغتم فرو می‌میرد
بوطالب نعمه کو که دستم گیرد
با چند هنر کز چو منی نگزیرد
خورشید فراغتم فرو می‌میرد
بوطالب نعمه کو که دستم گیرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۳۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
