هوش مصنوعی:
شاعر از درد فراق و جدایی می‌گوید و با تشبیه خود به شمعی که بی‌تو می‌سوزد، غم و اندوه خود را بیان می‌کند. او از روزی می‌پرسد که اشک‌هایش به کجا می‌روند و گرمای وجودش بدون تو کجاست.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و غم‌انگیز است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۳۶۰
گفتی چه شود کار فراقت یک‌سو
چون اشک چو شمع گرم باشم بی‌تو
آن روز ز روبهای اشکت به کجا
وان گرم سریهای چو اشکت پس کو
چون اشک چو شمع گرم باشم بی‌تو
آن روز ز روبهای اشکت به کجا
وان گرم سریهای چو اشکت پس کو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۵۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
