هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از فرو ریختن دیده و نابودی بینایی سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که از دل جز رسوایی چیزی نمانده است. سپس خطاب به جان می‌پرسد که چه می‌کند و به دنبال چه کسی می‌گردد و این کار را نیکو می‌داند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و پیچیدگی‌های معنایی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، موضوعات اندوه و فراق نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۴۴۰
چون دیده فرو ریخت به رخ بینایی
وز دل اثری نماند جز رسوایی
ای جان تو چه می‌کنی کرا می‌پایی
نیکو سر و کاریست تو درمی‌بایی
وز دل اثری نماند جز رسوایی
ای جان تو چه می‌کنی کرا می‌پایی
نیکو سر و کاریست تو درمی‌بایی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۴۳۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۴۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
