هوش مصنوعی:
در این شعر، قد فرد مورد نظر به درخت سرو تشبیه شده که راست و بلند است و زلف او به رسن (طناب) که دل شاعر را اسیر خود کرده است. شاعر بیان می‌کند که دلش از زمانی که او را دیده، میل به گناه دارد، زیرا زلف او مانند رسن و بالای او مانند درخت سرو بلند است.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و تشبیه‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به «میل گنه» نیازمند سطحی از بلوغ فکری برای درک صحیح مفهوم است.
رباعی شمارهٔ ۱۰
قدش به درخت سرو می‌ماند راست
زلفش به رسن، که پای بند دل ماست
دل میل گنه دارد از آن روز که دید
کو را رسن از زلف و درخت از بالاست
زلفش به رسن، که پای بند دل ماست
دل میل گنه دارد از آن روز که دید
کو را رسن از زلف و درخت از بالاست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
